Cinq g było moim pierwszym zetknięciem się z polskim, no nazwijmy to "około-reggae". Było to, jak teraz pomyślę, ładny kawałek czasu temu. Wyszedłem z koleżanką z sali gimnastycznej, zmęczony jak nigdy. Wsiadłem do samochodu, który prowadził mój tata. Wypiłem pół litra coli. I ruszyliśmy. Było ciemno, latarnie paliły się przy bursie technikum, kiedy z radia (Trójka) poleciała piosenka z mniej więcej takim tekstem:
Kiedy my to gramy to publika mówi więcej
Kiedy my to gramy to publika klaszcze w ręce
Kiedy my to gramy to zapełnia się parkiet
Zrozumiesz kiedy poczujesz żar ten
Pan Duże Pe nawijał te wersy ze swoim charakterystycznym flow, swoim charakterystycznym głosem. Wtedy jednak nie mogłem jeszcze wiedzieć, że to Pan Duże Pe, tym bardziej nie mogłem się spodziewać, że kiedyś będę z tym gościem korespondował. No ale nic.
- Kto to śpiewa? - spytałem
- Chyba ktoś niezbyt mądry - odpowiedział mój tata, śmiechem kwitując odniesienie w piosence do pewnej staropolskiej legendy.
- Ej, to fajne jest. - Powiedziałem i zapisałem tekst.
Pamiętam, że był to czas, gdy chwilowo nie miałem internetu. Więc gdy wróciłem do domu połączyłem się z internetem za pomocą modemu telefonicznemu (prędkość tak na oko 14kb/sec) i w ciągu godziny znalazłem i zbuforowałem poniższą (powyższą też) piosenkę. Cinq g długi czas kojarzyło mi się tylko z "zabawowym ragga", chyba do momentu aż trafiłem na ich drugi projekt: Masala Sound System i ich piosenkę "XXI" wiek. To dobrzy poprawiacze humoru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz